Jak przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych?
Jak przygotowujemy się do Świąt Wielkanocnych?
Słuchanie opowiadania
Opowiadanie ,,Bajeczka Wielkanocna” A. Galicy
Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.
– Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać?
A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło
- Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty.
Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej.
Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk-puk i przygrzewało mocno
- Stuk-stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki, żółty Kurczaczek.
Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką. – Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc.
Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę. – Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.
Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.
Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie
Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.
A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.
– Wstawaj śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś.
A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka : dzeń-dzeń, dzeń-dzeń.
Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe
Co to? Co to? – pytał Zajączek.
Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek.
I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi. – To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę:
W Wielkanocny poranek
Dzwoni dzwonkiem Baranek, A Kurczątko z Zającem Podskakują na łące.
Wielkanocne Kotki,
Robiąc miny słodkie,
Już wyjrzały z pączka, Siedzą na gałązkach. Kiedy będzie Wielkanoc Wierzbę pytają.
Rozmowa na temat opowiadania:
- Co robiło słonko?
- Kogo obudziło jako pierwsze, drugie, … ?
- Dlaczego słonko budziło bazie, kurczaczka, zajączka i baranka?
- Jakie święta zbliżają się do nas wielkimi krokami?
Jak przygotowujemy się do świąt Wielkanocnych?- próba odpowiedzi na pytania na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania.
(porządki przedświąteczne, wysyłanie kartek świątecznych, malowanie jajka, święcenie palmy wielkanocnej)
Jajka- praca z książka str.22 . Odszukaj na ilustracji jaja i je pokoloruj. Narysuj tyle kresek w ramce ile jaj znalazłeś/znalazłaś.
Zachęcanie dziecka do wspólnych przedświątecznych porządków
Ile radości może sprawić dziecku wspólne wykonanie porządków, przekonacie się Państwo, jeżeli zachęcicie je do tego typu działania.
- założenie dziecku fartuszka i zapoznanie z przydzielonymi zadaniami typu: ścieranie kurzu, wycieranie zabawek, układanie książek i zabawek, porządkowanie kredek – temperowanie.
WAŻNE!
Nie zapomnijmy ocenić i pochwalić dziecka za wykonaną pracę.